Winter in Jeruzalem
De vogels kwetteren of het lente is, de bijen zwermen om de bloeiende amandelboom, maar de schijn bedriegt: het is koud in Jeruzalem, letterlijk steenkoud. Alles is hier namelijk van steen: de vloeren, de muren, het aanrecht. Bedoeld om de zomerse hitte buiten te houden, maar dat het ook 4 maanden per jaar koud is, daarmee is geen rekening gehouden. De yeshiva gaf ons in november zelfs een handleiding over hoe warm te blijven in de winter in Jeruzalem.
Het huis waar ik vorig jaar woonde had tenminste nog centrale verwarming, dat wil zeggen dat er een soort blokverwarming was die aanging tussen half zes en negen uur 's avonds, dus de vrijdagen en zaterdagen dat je de hele dag thuis was, was het ook koud in huis, maar in ieder geval was het weer even warm voordat je je bed in rolde.
Maar dit huis heeft helemaal geen verwarming. Alleen de elektrische radiator houdt mijn kamer warm, maar de rest van het huis mijd ik zo veel mogelijk. Het lukt in 10 minuten een maaltijd te koken en twee keer per week douchen is ook echt voldoende. Warm water is trouwens ook een probleem. De zonneboiler zorgt op zonnige dagen voor voldoende warm water, maar zoals afgelopen week, toen het bewolkt en regenachtig was, moet je een uur van te voren de schakelaar aanzetten zodat het water elektrisch wordt opgewarmd. En vergeet je dat, helaas, geen warm water.
Maar de dagen dat ze zon er is, genieten we er extra van. Zoals vorige week toen we opeens konden lunchen op het balkon en mijn huisgenoot opmerkte dat hij helemaal snapte dat sommige volkeren de zon aanbidden. Op zulke momenten besef je inderdaad de kracht van deze bron.
En gisterochtend tijdens mijn vrijwilliggerswerk in een tuin, koesterde ik me in de zon, hoorde de vogels fluiten, rook de amandelbloesem en was gelukkig. Nog een maandje en dan is de winter voorbij en kan ik mij niet alleen koesteren in de zon maar ook in de armen van mijn geliefde die naar Jeruzalem komt!